Dlaczego pozornie prosty proces wstępnego przygotowania decyduje o trwałości przekładni?
W branży produkcji przekładni obowiązuje dobrze znana zasada: "Połowa sukcesu węglowania zależy od przygotowania wstępnego". Wiele problemów jakościowych występujących podczas węglowania na miejscu — lokalne miękkie punkty, niestabilna głębokość warstwy węglikowej, przedwczesne powstawanie ubytków, nagłe spadki wytrzymałości zmęczeniowej kontaktowej i inne — można ostatecznie przeanalizować nie jako skutek usterki pieca czy błędnych formuł chemicznych, lecz błędów popełnionych podczas przygotowania przed węglowaniem.
Niejednolita głębokość warstwy węglikowej to jedno z najpoważniejszych ukrytych zagrożeń dla przekładni. Skutki wykraczają daleko poza same nieregularności twardości:
- Lokalne miękkie punkty → wysokie ryzyko przedwczesnego powstawania ubytków
- Niejednolita głębokość warstwy → nierównomierne rozłożenie naprężeń kontaktowych
- Zbyt mała głębokość warstwy węglikowej u podstawy zębów → zmniejszona trwałość zmęczeniowa na zginanie
- Niejednorodna struktura powierzchni → większe ryzyko powstawania "białych warstw" lub przepalenia podczas kolejnego szlifowania przekładni
- Zwiększony poziom hałasu i niestabilne zazębienie → Pogorszenie właściwości NVH (hałas, wibracje, twardość pracy)
Krótko mówiąc: Nierówna głębokość warstwy węglikowej to zapalona bomba zegarowa dla wcześniejszego uszkodzenia przekładni.
Odżyranie usuwa plamy olejowe, pozostałości chłodziwa, pot z rąk, osady cieczy chłodząco-smarującej oraz inne zanieczyszczenia. Niewystarczające odżyranie prowadzi do:
- Warstw olejowych blokujących przenikanie potencjału węglowego
- Obniżone lokalne tempo azotowania
- Płytką warstwę węglikową lub nawet "białe plamy" i "miękkie strefy"
Te problematyczne obszary są szczególnie narażone na pitting w zastosowaniach o wysokim naprężeniu kontaktowym, takich jak przekładnie planetarne.
Wytłoczone zagęszczenia zazębień zwykle mają gruby osad tlenkowy, który, jeśli nie zostanie całkowicie usunięty, powoduje:
- Strefy zablokowane węglem nawet w procesach nawęglania próżniowego
- redukcję głębokości warstwy węglicowej o 20%–50%
- Nierówną mikrostrukturę powierzchni
- "Odwrócone nawęglanie" (wzbogacenie węglem w głębszych warstwach przy jednoczesnym ubożeniu powierzchni w węgiel)
Koła zębate z takim defektem są bardzo podatne na pitting po szlifowaniu — niewystarczająca twardość powierzchni połączona z wewnętrzną twardością tworzy niebezpieczne koncentracje naprężeń.
Obłożenie pieca jest znacznie bardziej skomplikowane niż po prostu "umieszczenie kół zębatych wewnątrz". Bezpośrednio wpływa ono na:
- Schematy cyrkulacji gazów w piecu
- Powierzchnię kontaktu gazu piecowego
- Jednolitość narażenia na potencjał węglowy na wszystkich powierzchniach kół zębatych
Nieprawidłowe załadowanie powoduje:
- Lokalne strefy martwego przepływu → Płytką głębokość warstwy węglikowej
- Nachodzenie lub ekranowanie między kołami zębatymi → Plamiste miękkie miejsca
- Zbyt duże zagęszczenie → Zakłócony przepływ gazu piecowego
- Mieszane załadowanie małych i dużych kół zębatych → Niejednorodność temperatury spowodowana różnymi pojemnościami cieplnymi
Te problemy występują na miejscu znacznie częściej, niż się powszechnie zakłada.
Główna zasada carburyzacji jest następująca: Atomy węgla → Dyfundują do powierzchni stali → Osiągają docelową koncentrację i głębokość
Gdy procesy odtłuszczania, odrobaczenia lub nieprawidłowego załadowania ograniczają zdolność powierzchni do pochłaniania węgla:
- Dyfuzja węgla zwalnia
- Reakcje potencjału węgla są hamowane
- Tworzą się lokalne strefy ubogie w węgiel
- Zawartość martenzytu na powierzchni maleje
- Twardość spada o 50–150 HV
- Głębokość warstwy zahartowanej jest niewystarczająca o 0,1–0,3 mm
- Napięcia szczątkowe ściskające na powierzchni są zmniejszone
Ostatecznie uzębienia wykazują wcześniejsze uszkodzenia, w tym:
- Wykrywanie
- Łuszczenie się
- Mikropęknięcia
- Zwiększony hałas podczas zazębienia
- Znacznie skrócony czas życia zmęczeniowego (zazwyczaj o 30–60%)
- Wydziobanie skoncentrowane w określonych obszarach powierzchni zęba (nie ma losowego rozmieszczenia)
- Oczywiste różnice twardości (np. HRC 60 vs. HRC 54)
- Znaczne różnice głębokości warstwy azotowanej między lewą a prawą powierzchnią zęba
- Schodkowy lub gwałtowny przejście w profilu głębokości warstwy azotowanej
- Analiza metalograficzna ujawnia zwiększona zawartość ferrytu na powierzchni
- Rozkład twardości nie wykazuje stopniowego gradientu (obserwuje się gwałtowne skoki lub załamania)
Wszystkie te objawy wskazują na jeden podstawowy problem: niewystarczające wstępnego obróbki prowadzące do nierównej efektywności azotowania
- Regularne testowanie stężenia środka odżyrzającego
- Czyszczenie ultradźwiękowe (zalecane)
- Obowiązkowe płukanie gorącą wodą
- Kontrolowana temperatura suszenia
- test folii wodnej w celu weryfikacji czystości powierzchni
Zastosowanie odpowiednich metod:
- Piaskowanie (zalecany standard SA2,5)
- Tandemowe kwaszenie + neutralizacja
- Szlifowanie mechaniczne
- Usuwanie rdzy laserem (rozwiązanie wysokiej klasy)
Cel: Uzyskanie całkowicie metalowej powierzchni bez pozostałości głębokich warstw tlenków.
Opracowanie specyficznych dla przedsiębiorstwa procedur standardowych (SOP):
- Maksymalnie X sztuk na warstwę
- Zabronione jest bezpośrednie stykanie się zębów ze sobą
- Zapewnienie niezakłóconej cyrkulacji gazu piecowego
- Oddzielne załadunki małych i dużych kół zębatych
- Wykorzystywanie standardowych urządzeń mocujących
Zalecenia:
- Standardowe pręty próbne (Ø20×20 mm)
- Synchroniczne ładowanie pieca razem z produkcją kół zębatych
- Porównanie twardości i analiza metalograficzna
- Optymalizacja Produkcji W oparciu o Dane
Carburowanie jest jednym z najważniejszych procesów wytwarzania kół zębatych, ale to "małe, łatwo przeoczane kroki" wykonywane przed nim decydują o jakości warstwy węglikowej: pojedyncza kropla oleju resztkowego, ślad skorupy tlenkowej, pojedynczy punkt blokady lub niewłaściwy kąt załadowania — każdy z tych czynników może skrócić żywotność partii kół zębatych o połowę.
Pamiętaj: jakość carburowania zaczyna się nie w momencie zapalenia pieca, lecz przy przygotowaniu wstępnym. Inwestycja we właściwe procesy wstępne tworzy fundament dla długoterminowej niezawodności i wydajności kół zębatych.